Η thangka ,είναι ζωγραφισμένα ή κεντημένα πανό που ειναι κρεμασμένα σε ένα μοναστήρι ή ένα οικογένειακο βωμό και μεταφέρονται από λάμα στην τελετες λιτανείας. Στο Θιβέτ η λέξη «than» σημαινει επίπεδη και η καταληξη "ka" "ζωγραφική". Η thangka είναι έτσι ένα είδος ζωγραφικής που γίνεται σε επίπεδη επιφάνεια, αλλά που μπορει να τυλίγεται όταν δεν απαιτείται προβολή. Η πιο κοινή μορφή ενός thangka είναι η όρθια ορθογώνια μορφή.
Με βάση τις τεχνικές που υπεισέρχονται και τα υλικά που χρησιμοποιούνται οι thangkas μπορούν να ομαδοποιηθούν σε διάφορες κατηγορίες. Σε γενικές γραμμές αυτά χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: αυτές που είναι βαμμένα , καθώς και εκείνες που γίνονται από μετάξι, είτε με ύφανση ή με κέντημα που ονομάζεται Τα ζωγραφισμένα thangkas διαιρείται περαιτέρω σε πέντε κατηγορίες:
Thangkas που έχουν διαφορετικά χρώματα στο φόντο
Thangkas που έχουν χρυσό φόντο
Thangkas που έχουν κόκκινο φόντο
Thangkas βαμμένο σε μαύρο φόντο
Thangkas οποίου σκιαγραφεί εκτυπώνονται σε βαμβακερο καμβα και στη συνέχεια γεμιζονται με χρώματα
Οι Thangkas είναι ζωγραφισμένεσ σε καμβά βαμβακιού με υδατοδιαλυτές χρωστικές ουσίες, με ορυκτες και οργανικες βαφες , και ενα μιγμα βότανου και κόλλας. Η όλη διαδικασία απαιτεί μεγάλη δεξιοτεχνία και την τέλεια κατανόηση των αρχων της αγιογραφιας.
Η εκτέλεση της ζωγραφικής thangka μπορεί να διαιρεθεί σε έξι στάδια:
Η εκτέλεση της ζωγραφικής thangka μπορεί να διαιρεθεί σε έξι στάδια:
Προετοιμασία της επιφάνειας ζωγραφικήsΟι Θιβέτανοι ζωγράφοι καταβάλουν μεγάλη σημασία για την προετοιμασία της επιφάνειας ζωγραφικής, δεδομένου ότι thangka πίνακες πρεπει να τυλίγονται για την αποθήκευση και στη συνέχεια να ξετυλίγονται για την προβολή. Κάθε είδος ελάττωμα που οφείλεται σε αμέλεια μπορεί να προκαλέσει ρωγμές ή να κάνει το χρώμα να ξεφλουδισει. Ένα κομμάτι βαμβακερό ύφασμα της ελαφρώς αραιης ύφανσης είναι ραμμένο σε ένα στενό ξύλινο πλαίσιο στις τέσσερις πλευρές του. . Μετά το τεντομα του υφάσματος στο πλαίσιο αυτό απλωνεται τόσο από το εμπρός οσο και πίσω, ένα λεπτό στρώμα από gesso, το οποί αποτελείται από κόλλα και οξείδιο του ψευδαργύρου. Ο καμβάς μετα "γυαλιζεται" και στις δύο πλευρές με μια πέτρα ή κοχύλι για να παράγουν μια ομαλή και στιλπνή επιφάνεια. 
Ζωγραφικη
Πρωτα σχεδιαζονται οκτώ μεγάλες γραμμές του προσανατολισμού. Αυτές περιλαμβάνουν ένα κεντρικό κάθετο, δύο διαγώνιοι, μια οριζόντια και τέσσερα εξωτερικά σύνορα. Μετα, με άνθρακα ή γραφίτη σχεδιαζεται ενα τραχύ σχέδιο της θεότητας. Μέσα σε μια δεδομένη σύνθεση, την κεντρική σκηνή καταλαμβάνει πάντοτε η κύρια προσωπικότητα, ενώ όλες οι οιπολοιπες εχουν μειωθεί σημαντικά σε μέγεθος για να τονίστει περισσότερο το μεγαλείο και το τεράστιο μέγεθος της κεντρικής φιγούρας.
Εφαρμογή του χρώματος
Το χρώμα είναι περισσότερο από μια οπτική πρόταση στην βουδιστικη Ζωγραφική. Τα πέντε βασικά χρώματα λευκό, κίτρινο, κόκκινο, μαύρο και πράσινο έχουν διαφορετικές συμβολικές σημασίες. Η Μαύρη συμβολίζει τη θανάτωση και την οργή, το λευκό δηλώνει την ανάπαυση, κίτρινο σημαίνει αυτοσυγκράτηση και τροφή, κόκκινο είναι ενδεικτική της υποταγής, ενώ το πράσινο είναι η γνωστή απόχρωση τοων εξορκιστικων πρακτικών. Η παλέτα των ζωγράφων thangka έχει ταξινομηθεί σε «επτά πατρικα χρώματα» και ένα «χρώμα μητέρα». Ο πατέρας επτά χρώματα είναι: βαθύ μπλε, πράσινο, Vermilion, ελάχιστη πορτοκαλί, καφέ, κίτρινο και λουλακί. Η μητέρα έχει χρώμα λευκό που αλληλεπιδρά τέλεια με όλες αυτές τις αποχρώσεις. Ο λοιπεσ αποχρωσεις που προκύπτει από την ανάμειξη του «πατέρα» και «μητέρα», αναφέρονται ως "γιοι" τους. Γραπτές αποδείξεις από το δέκατο όγδοο αιώνα προσδιορίζει δεκατέσσερις τέτοιες «γιους».
Σκίαση και Χρώματικες διαβαθμίσεις
Μετά τον αρχικες στρώσεις χρώματος ο ζωγράφος θα εφαρμόσει λεπτές στρώσεις υδατοδιαλυτων βαφών . Η σκίαση στις Θιβετανικες Thangkas γίνεται πάντα για να προσθέσει το εφέ του όγκου και των διαστάσεων είτε πρόκειται για ανθρώπινη μορφή, μια ανθρωπόμορφη εικόνα καποιας θεότητας ή σύννεφα, νερό, φωτιά, βράχους, λουλούδια, κουρτίνες, καθίσματα, κλπ. . Πολύ συχνά το άδειο πράσινο φοντο φθίνει σταδιακά στον ορίζοντα και το αποτελέσμα αυτο εχει παραχθεί με «υγρή σκίαση», μια τεχνική της σταδιακής ανάμειξη των δύο γειτονικών περιοχών της υγρής βαφής.
Τελικες Λεπτομέρειες
Σε αυτό το τελικό στάδιο , τα χαρακτηριστικά του προσώπου τελειώνουν και βαφονται τα μάτια των θεοτήτων. Για αυτό το "άνοιγμα των ματιών" ,γινεται ένα πολύπλοκο τελετουργικό , σε μια ευοίωνη μερα που θα εχει πανσεληνο, και μόνο μετά απο αυτο το τελετουργικό ,μπορει ο ζωγράφος να ολοκληρώσει τα μάτια με γρηγορες σίγουρες πινελιες. Το ασπρο των ματιών "μαλάκωνει" με πορτοκαλί και κόκκινο στη γωνία ,οι ακρες με μαυρα βλεφάρα , και στη συνέχεια η ίριδα προστίθεται σύμφωνα με την απαιτούμενη στάση της θεότητας. Οι δύο πιο συχνά ποικιλίες των ματιών είναι «μάτια τόξο» και τα μάτια grain ,καθως και μερικα "τρομαχτικα βλεμματα"τοταν πρεπει να σχεδιαστουν οργισμένες θεότητες.
Για να κανουν τις περιοχές του χρυσού γυαλιστερες ,τριβονται απαλά με ένα εργαλείου με αιχμη απο ονυχα μετά την τοποθέτηση μιας ξύλινης υποστήριξης στο πίσω μέρος του καμβά.Στη συνέχεια, τα κορδονια που κρατουν τεντωμενο τον καμβα κόβονται με μαχαίρι και η ζωγραφική έχει αφαιρεθεί από το φορείο. Συχνα η thangka τοποθετειται πανω σε κινέζικο μετάξι. Συχνά η thangka είναι εφοδιασμένο με ενα καλυμα μεταξιού αραχνοΰφαντο. Όταν η thangka κρέμεται σε ένα βωμό ,αυτο το καλυμα μαζευεται μέχρι την κορυφή και λειτουργει ως μια κουρτίνα. Δύο στενά ραβδιά επισυνάπτονται στην κορυφή και το κάτω μέρος, έτσι ώστε η thangka μπορει να τυλιχτει εύκολα για αποθήκευση ή για ένα ταξίδι.Οι περισσότεροι καλλιτέχνες του Θιβέτ δεν υπογράφουν τα έργα τους. Κάθε πράξη της δημιουργίας θεωρείται θεία ,με τον καλλιτέχνη απλώς ναχρησιμεύει ως θνητό μέσο, και έτσι τη δική του ταυτότητα είναι ασήμαντη. Επίσης, το όνομα κάποιου που συνδέενται με ένα έργο, θεωρείται εγωιστικη πράξη, και αυτό είναι το καθήκον του καλλιτέχνη, όπως όλοι οι ευσεβείς Βουδιστές, να καταστρέψει το εγώ. 
